Bir varmış bir yokmuş.Evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir ülke varmış.Bu ülkede yaşayan aç gözlü bir padişah varmış.Bu padişah hiç doymak bilmezmiş.Sürekli yemek istermiş.Ülkesindeki bütün yiyeceklerin toplanmasını ve sarayına getirilmesini istemiş.Herkes çiftliğinde yetiştirdiği ürünlerden saraya götürmüş. Padişah yiyecekleri görünce heyecanla yemeye başlamış.

Bu sayfa içeriği proje öğretmenimiz Nazlı GÜRSOY 'un  öğrencisi  Rana K.         tarafından düzenlenmiştir.

Yedikçe yemiş,yedikçe yemiş,kocamaaan bir karnı olmuş.En sonunda yerken uyuyakalmış. Padişah uykuya dalınca çok zor durumda kalan saray ahalisi  birbilerine  bakıp ne yapacaklarını konuşmaya  başlamışlar .

Bu sayfa içeriği proje öğretmenimiz Nilgün Gündüz'ün öğrencisi Eylül Nilgün tarafından düzenlenmiştir.

  Çünkü ne sarayda ne de köyde yiyecek hiçbir şey kalmamış. Herkes padişahın uyanıp kendilerine kızmalarından o kadar çok korkuyorlarmış ki. 
-Ne yapalım?
-Eyvah, ya uyanırsa!
-Bize yiyecek getirin diye sorarsa?
diye, herkes korkudan sarayın içinde oradan oraya koşuyormuş. Neyse ki her şeyi yiyen ve karnı sarayın odalarına taşan padişah öyle güzel uyuyormuş ki. Birden birinin aklına bir fikir gelmiş: "Padişah ne kadar geç uyanırsa bizim için o kadar iyi. Kimse sesini çıkarmasın. Sessiz olalım uyusun." demiş.

Bu sayfa içeriği proje öğretmenimiz  Mehmet SUNGUR'un öğrencisi  Dila M.  tarafından düzenlenmiştir.

Padişah uykudan gözlerini açmış ; ama yolunda gitmeyen birşeyler varmış.  Gözü doymayan koca padişah yedikleri yemeklerden dolayı neredeyse hareket edemez duruma gelmiş.Karnı şişmişte şişmiş , davul gibi olmuş. Paylaşmayı bilmeyen açgözlü padişahın sağlığı git gide bozulmaya başlamış.Bu durum padişahı daha da kızdırmış. Hemen  adamlarını çağırmış ve demiş ki :

Bu sayfa içeriği proje öğretmenimiz                                   'nın  öğrencisi                tarafından düzenlenmiştir.

-Bana ülkenin en iyi hekimlerini bulup getirin. Hastalığıma çare bulana kilosuyla altın vereceğim, demiş.

Ülkenin dört bir yanına haber yollanmış. Hekimlerden bazıları korkup gidememiş. Kimi de kilosuyla altını duyunca sarayın kapısında sıraya girmiş. İçlerinde genç, yakışıklı ve  cesur mu cesur bir hekim varmış. Padişahın asıl hastalığının paylaşmamak ve çok yemek olduğunu biliyormuş. Bunu padişaha ne zamandır söylemek istiyormuş. Bu hastalık onun için büyük bir fırsat olmuş.

Bu sayfa içeriği proje öğretmenimiz    Cengiz Kaya   'nın  öğrencisi        ECRİN A.   tarafından düzenlenmiştir.

Hekim demişki:

            -Padişahım sizin sorununuz çok yemek yemek ve yemeklerinizi kimseyle paylaşmamak.Eğer yediğiniz yemekleri başkalarıyla paylaşırsanız kısa bir süre sonra eski kilonuza geri dönebilirsiniz.

            Duyduklarından memnun olmayan padişahın yanakları al al olmuş.Gözleri fal taşı gibi açılmış, doktora dönerek

Bu sayfa içeriği proje öğretmenimiz                                   'nın  öğrencisi                tarafından düzenlenmiştir.

- Ben yemeyimi hiç kimseyle paylaşmam!-demiş

Doktor demiş:

-Ama padişahım bunun tek yolu bu!

Padişah derin fikre dalmış.O, çok düşünmüş,çok düşünmüş sonunda doktora demiş:

-Hmmm... Demek öyle, Umarım yapa bilirim.

Hemen emir vermiş:

- ülkedeki tüm yardıma muhtaçları 2 gün içinde sarayıma toplayın. Büyük bir ziyafet hazırlayın, bu ziyafette ülkedeki bütün yiyeceklerden mutlaka olması gerekiyor demiş.

Emri duyar duymaz harekete geçmişler. Büyük büyük sofralar kurmuşlar. Ülkedeki bütün yardıma muhtaç olan insanları toplayıp saraya getirmeyi zorluklar içinde başarmışlar.