BİZİM SANDIĞIMIZ

Lena ile Aral bir gün dedelerinin evlerindeki eski sandığı karıştırırken eski kitapların arasında çok eski bir masal kitabı buldular. Kitabı dikkatlice incelediler. Anlamadıkları bir sürü kelime vardı. Onlara göre zengin bir kelime haznesi olan dedelerine danışmaya karar verdiler. Dedeleri kitabı dikkatlice okudu ve anlayacakları şekilde çevirdi.Kitap eski zamanlarda yaşayan Lora isimli küçük bir çocukla ilgiliydi.

               OUR CHEST

One day, while Lena and Aral were going through the old chest in their grandfather's house, they found a very old story book among the old books. They examined the book carefully. There were a lot of words they didn't understand. They decided to consult their grandfather, who, according to them, had a rich vocabulary. Their grandfather read the book carefully and translated it in a way they could understand. The book was about a little boy named Lora who lived in ancient times.

        Lora küçük bir evde yaşıyordu. Evin bahçesi vardı. Evin yakınında başka bir ev yoktu en yakın ev 500 metre uzaktaydı. Lora’ nın yaşadığı zamanlarda her yerde anaokulu yoktu. O yüzden anaokuluna gidemedi. 5 kilometre uzaktaki ilkokula başladı. Evi ile okulu arası yemyeşil bahçelerden oluşuyordu.

       Ancak bu meyve bahçeleri yıllar geçtikçe kesiliyor, yerini beton ve inşaatlara bırakıyordu. Meyve bahçeleri bir bir yok oluyordu. Bu durum Lora’ yı çok üzüyordu.

        Lora lived in a small house. The house had a garden. There were

no other houses nearby. The nearest house was five hundred kilometres

away. In the times when Lora lived, there were not kindergartens

everywhere. Therefore, she couldn't attend kindergarten. She started

going to a primary school five kilometres away. The distance between

her home and the school consisted of lush green gardens.

       However, these fruit orchards were being cut down over the years,

replaced by concrete and constructions. The fruit orchards were

disappearing one by one. This situation made Lora very sad.

Çünkü Lora oraların öyle kalmasını çok istiyordu.Ağaçlara tırmanmayı, ablasıyla salıncak kurup sallanmayı çok seviyordu. Ağaç dallarına konan kuşların cıvıltıları ona huzur veriyordu. Ağaçların gözlerinin önünde kesilmesine bir çözüm bulmak istiyordu.Ablasıyla birlikte akşam yemeğinde babasına ve annesine bu üzütüsünü anlattı. Ağaçların kesilmesine üzülen çocukları olduğu için mutlu olduğunu söyledi. Kesilen ağaçların yerine onların yeni fidanlar dikebileceğini söyledi. Çocuklar bu fikrin karşısında mutluydular. Keyifle akşam yemeğini yediler.

Because Lora really wanted that place to remain the same. She loved climbing trees and swinging with her sister. The chirping of the birds perched on the tree branches gave her peace.

She wanted to find a solution before the trees were cut down in front of her eyes.She told her father and mother about her sadness at dinner with her sister. Her mother told her that trees are very important for our Earth and that they clean our air. She said she was happy to have children who felt upset about the trees being cut down. She said that she could plant new saplings to replace the cut trees. The children were happy with this idea. They ate dinner with pleasure.

    Yemeğin ardından Lora heyecanla yatağına yatıp yarın olacakları merak ederek derin bir uykuya daldı. Rüyasında ağaçları dikmeye başlamışlardı bile. Sabah uyandığında hepsinin bir rüya olduğunu anladı. Daha sonra annesi odaya girdi ve Lora’ya hazırlanmasını söyledi. Kahvaltının ardından ailesiyle birlikte evden çıktılar. Hiçbir ağacın olmadığı bomboş bir yere gittiler. Birlikte fidanları dikmek için hazırlandılar. Tam o sırada Lora’nın en iyi arkadaşı Dora gelmişti. Lora:

    - Hoş geldin Dora, dedi. Dora:

   - Hoşbuldum, hoşbuldum da siz ne yapıyorsunuz böyle?, diye sordu.        

After the meal, Lora went to bed with excitement and fell into a deep sleep, wondering what would happen tomorrow. In his dream, they had already started planting trees. When she woke up in the morning, she realized that it was all a dream. Then her mother entered the room and told Lora to get ready. After breakfast, she and her family left the house. They went to an empty place where there were no trees. They prepared to plant the saplings together. Just then, Lora's best friend Dora arrived. Lora said:

     "Welcome, Dora" . Dora asked:

    "You're welcome, you're welcome but what are you doing like this?" . 

 Lora ise:

    - Burada ağaçları kesip evler, binalar yapıyorlar. Biz de fidan dikiyoruz. Sen de katılmak ister misin? dedi. Dora:

   - Tabi ki isterim dedi ve onların yanına doğru yaklaştı. Birlikte fidanları dikmeye başladılar. Lora çok mutluydu. Hem fidanları dikiyor hem de arkadaşıyla eğleniyordu.

Lora said:

     - People cut down trees and build houses and buildings here. We also plant saplings. Would you like to join too? Dora said:

    "Of course I want too". After that she approached them. They started planting saplings together. Lora was very happy. She was both planting saplings and having fun with her friend.

Tam o sırada fidanların yanında bir karınca yuıvası olduğunu fark ettiler. Hemen karınca yuvasını çevresini korumaya aldılar. Karıncalar artık güvendeydi. Lora ile Dora çok mutlulardı. Fidanları dikmeyi bitirdikten sonra sulamaya başladılar. Karınları çok acıkmıştı ki, karşıdan annelerinin elinde yiyecek sepetiyle geldiğini gördüler. Çok sevindiler.

Hep beraber yemeklerini yedikten sonra oyun oynadılar. Lora ile Dora çok yorulmuşlardı. Ailece çok güzel bir gün geçirmenin mutluluğuyla eve döndüler

Just then they noticed that there was an anthill next to the saplings. They immediately protected the area around the anthill.The ants were safe now. Lora and Dora were very happy. After they finished planting the saplings. They started watering them. They were so hungry that they saw their mother coming from the opposite direction with a basket of food in her hand.They were very happy.

After eating their meals together they played games. Lora and Dora were very tired. They returned home with the happiness of having a wonderfull day as a family.

Lora ve Dora, o günün akşamında eve döndüklerinde yorgun ama çok mutluydular. Lora, yatağına uzandığında gözleri kapanmadan önce babasına dönüp, “Baba, bugün ne kadar çok ağaç diktiğimizi gördün mü?” diye sordu. Babası gülümseyerek, “Evet, Lora. Hem de ne kadar güzel bir iş başardınız,” dedi. Lora, derin bir uykuya dalmadan önce kendini yine ağaçlarla dolu rüyalarda buldu.

Ertesi sabah, Lora ve ailesi kahvaltı yaparken kapı çaldı. Kapıyı açtıklarında karşılarında kasabanın belediye başkanını buldular. Başkan, Lora’nın fidan dikme çabalarını duymuş ve ona teşekkür etmek için gelmişti. “Lora, senin gibi duyarlı çocuklar sayesinde kasabamızın 

geleceği daha yeşil olacak,” dedi başkan. Lora bu sözler karşısında çok mutlu oldu ve daha da fazla ağaç dikme kararı aldı.

When Lora and Dora returned home in the evening of that day, they were tired but very happy. As Lora lay in bed, before her eyes closed, she turned to her father and asked, "Dad, did you see how many trees we planted today?" Her father smiled and said, "Yes, Lora. And what a good job you have done," her father said with a smile. Lora found herself dreaming of trees again before falling into a deep sleep.

The next morning, Lora and her family were having breakfast when there was a knock at the door. When they opened the door, they found the mayor of the town standing there. The mayor had heard about Lora's efforts to plant trees and came to thank her. "Lora, thanks to caring children like you. The future will be greener," said the mayor. Lora was very happy at these words and decided to plant even more trees.

Başkan, Lora’ya bir sürprizi olduğunu söyledi ve onu, Dora’yı ve ailelerini bir araca bindirip kasabanın dışındaki geniş bir araziye götürdü. Orada, yeni bir park yapılacağını ve Lora’nın bu parkın ana planlayıcılarından biri olacağını açıkladı. Lora ve Dora, parkın tasarımında ağaçların, çiçeklerin ve oyun alanlarının yer alacağı yerleri belirlediler.

Park yapımına başlanırken Lora ve Dora, her hafta sonu oraya gidip fidan dikmeye devam ettiler. Karıncalar için özel bir bölüm bile yaptılar. İnşaat bitip park açıldığında, Lora ve Dora’nın diktiği fidanlar büyümeye başlamıştı bile. Park açılışında kasaba halkı toplandı ve herkes Lora ve Dora’ya teşekkür etti.

opened the door, they found the mayor of the town standing there. The mayor had heard about Lora's efforts to plant trees and came to thank her. "Lora, thanks to caring children like you.  The future will be greener," said the mayor. Lora was very happy at these words and decided to plant even more trees.The mayor told Lora that he had a surprise for her and took her, Dora and their family in a car to a large field outside the town. There, he explained that a new park was going to be built and that Lora would be one of its main planners. Lora and Dora identified where trees, flowers and playgrounds would go in the design of the park.While the park was being built, Lora and Dora continued to go there every weekend to plant trees. They even built a special section for ants. 

Yıllar sonra, Lora ve Dora büyüdüklerinde bile park hala onların eseriydi. Kasaba halkı her zaman onların bu çabasını hatırladı ve çocuklarına örnek olarak anlattı. Lora, o parkta yürürken kendi çocuklarına, “Bir zamanlar bu parkta çok çalıştık,” derken gururla gülümsedi.

Sonunda, Lora ve Dora’nın küçük adımlarla başladığı bu hareket, kasabanın tamamına yayıldı. Herkes kendi bahçesine ve çevresine fidan dikmeye başladı. Lora ve Dora’nın hikayesi, doğaya olan sevginin ve kararlılığın neler başarabileceğini gösteren bir efsane haline geldi. Ve bu sayede, kasaba her geçen gün daha yeşil ve güzel bir yer haline geldi.

 When the construction was finished and the park opened, the saplings Lora and Dora had planted were already growing. The townspeople gathered at the park opening and everyone thanked Lora and Dora. Years later, even when Lora and Dora grew up, the park was still their creation. The townspeople always remembered their efforts and taught their children by example. Lora smiled with pride as she walked through the park and told her own children, "We once worked hard in this park."

Eventually, the movement that Lora and Dora started with small steps spread throughout the town. Everyone started planting saplings in and around their own gardens. Lora and Dora's story became a legend, showing what love for nature and determination can achieve. And because of this, the town became a greener and more beautiful place every day.