Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde çiçeklerin arasında yaşayan bir arı varmış. Bu arının adı Maya’ymış. Arı Maya bir gün çiçeklerin arasında dolaşırken çok güzel bir koku almış ve hemen kokuya doğru uçmuş.

Çok güzel bir çiçek pespembe açmış ve kokusu da harikaymış. Hemen gitmiş diğer arkadaşlarını çağırmış. Arkadaşları da bu çiçeği ilk defa görüyormuş. Bu “mutluluk çiçeği” imiş. Bu çiçeği koklayan herkes bütün gün mutlu oluyormuş.

Arı Mayanın aklına bir fikir gelmiş. Her yere bu çiçeğin tohumlarını dağıtacaklar böylece çiçeği koklayan herkes mutlu olacakmış. Başlamışlar çalışmaya, günlerce tohum taşımışlar. Çok çalışmışlar ama başarmışlar. Her yer bu çiçeğin tohumlarıyla dolmuş.

 Şimdi sıra sulamaya gelmiş, çok yorgun olan arılar karıncalardan yardım istemiş. Karıncalar da seve seve kabul etmişler ve bütün tohumları sulamışlar. Sonra hep beraber güneşe seslenmişler. Güneş bütün ihtişamı ile tohumlara ışık ve ısı vermiş.