DOSTLUK KAZANSIN

 E-BOOK KİTABIMIZ

LET FRIENDSHIP WIN

OUR E-BOOK

KİTABIN YAZARLARI - AUTHORS OF THE BOOK

    SEVİM SAĞLAM ŞATIROGLU

    DUYGU DİRİL

    TERANE ASADZADE

    FERDİ EKİZ

    GÜLHAN ARSLAN BAYRAK

    NADİRE DEMİR

    MERCAN ÜLGER

KİTABIN YAZARLARI - AUTHORS OF THE BOOK

      MEHMET AYYORGUN

     EZGİ KUCAM

     OANA  MARCULESCU

     SVETLANA KATUKİA

     DÖNDÜ BAYSAL

     FATMA ÇINKIR

SEVİM SAĞLAM ŞATIROĞLU

DOSTLUK KAZANSIN

    Once upon a time, in a faraway village, people were busy with their own lives and never really knew each other. Everyone was lonely, but no one realized it. Children played their games alone, and grown-ups spent their days in quiet solitude.

One day, four new children arrived in the village. They came from different places, with different backgrounds, and had very different personalities. But the other village children didn’t really pay attention to them. After all, everyone was different, and people often find it hard to understand what’s different from them.

    Bir zamanlar, çok uzak bir köyde, insanlar sadece kendi işleriyle ilgilenir, kimseyi tanımazdı. Herkes yalnızdı ama kimse bunun farkında değildi. Çocuklar, oyunlarını kendi başlarına oynar, büyüklerse evlerinde vakit geçirirdi.

        Bir gün, bu köye dört yeni çocuk geldi. Her biri farklı bir yerden gelmişti, farklı geçmişlere sahipti ve çok farklı kişiliklere sahiplerdi. Ama köydeki diğer çocuklar onlarla pek ilgilenmedi. Çünkü herkesin birbirinden farklıydı ve insanların genellikle farklı olanı gerçekleştirilebilirta zorlanırdı.

SEVİM SAĞLAM ŞATIROĞLU

Duygu DİRİL

  Farklı yerlerden gelen bu çocuklar birbirleriyle tanıştılar.Birlerinden farklı özelliklere sahip oldukları için sevindiler çünkü farklılık en büyük zenginlikti .Köyde gezen çocukların yanına kimse gelmedi .Çocuklar buna bir anlam veremedi. Ertesi gün buluşmak için sözleştiler. Sabah olunca buluşan dört arkadaş köyü ve insanları  gözlemlemeye başladı. Köyde kimse birbiriyle ilgilenmiyor ,farklılıklara sabretmiyorlardı.Çocuklar birbiriyle oyun oynamıyor ,hatta birbirlerini tanımıyorlardı.Herkes yalnız ve mutsuzdu.Durum  çok ciddiydi. Gerçekten de köyde bir gariplik vardı 

They met these children who came from different produc7ts. They were happy because they had different origins from each other because difference was the greatest wealth. No one came with the children who were walking around the village. The children could not make sense of this. They agreed to meet the next day. In the morning, the four friends met in the village and started to observe the people. No one in the village was interested, they were not patient with the differences. The children did not disperse, did not play, and even identified with each other. Everyone was alone and under arrest. The situation was very serious. In fact, there was something strange in the village.

Duygu DİRİL

                                                    Terane   ASADZADE

                                                                Terane Asadzade School No. 60  Azerbaijan Baku

   Dostlar bu qəribə soyuqluğun səbəbini tapıb onu aradan qaldırmağı qərara aldılar.Onlar uşaqlar arasında mehribanlıq,birlik yaratmaq,dostluqları möhkəmləndirmək üçün konkurs-kornaval planlaşdırdılar. Konkurs-kornaval üçün müxtəlif oyunlar, şərtlər və ,əlbəttə ,qaliblər üçün xüsusi nominasiyalarda mükafatlar  nəzərdə tutulurdu.Bu çox böyük maraqla və həyəcanla qarşılanır.

   Arkadaşlar bu garip soğuk algınlığının nedenini bulmaya ve ortadan kaldırmaya karar verdiler. Çocuklar arasında nezaket, birlik yaratmak ve dostlukları güçlendirmek için bir karnaval yarışması planladılar. Karnaval yarışması çeşitli oyunlar, koşullar ve, 

tabi ki kazananlara özel kategorilerde ödüller.  Bu büyük ilgi ve heyecanla karşılandı.

Ferdi EKİZ

    Karnaval günü geldiğinde, her yaştan çocuk rengârenk kostümlerle alanı doldurdu. Çocukların neşesi ve kahkahaları çevreye yayıldı, yarışmalar başlamadan önce küçük bir açılış töreni yapıldı. Törende, karnavalı düzenleyen arkadaş grubu soğuk algınlığına karşı mücadelelerini ve iyilik için bir araya gelmenin önemini anlattı. Bu konuşma büyük bir alkış aldı.

    When the carnival day arrived, children of all ages filled the area in colorful costumes. The joy and laughter of the children spread throughout the area, and a small opening ceremony was held before the competitions began.

 During the ceremony, the group of friends who organized the carnival talked about their fight against the common cold and the importance of coming together for good. This speech received great applause.

Ferdi EKİZ

Gülhan ARSLAN BAYRAK

       Karnavalı hazırlayan çocukların  konuşmaları, köy halkı arasında büyük bir değişimin fitilini ateşledi. Karnaval alanındaki herkesin yüzlerinde oluşan gülümseme, ortamda sıcak bir atmosfer yarattı. İnsanlar birbirlerine daha ilgili, daha sıcak tavırlarla yaklaşmaya başladı. Öyle ki evleri yan yana olan ve uzun süredir orada aynı yerde oturan iki komşu o karnaval sayesinde tanıştı. Çocuklar birbirleriyle kaynaştıkça aslında pek çok benzer özellikleri ve zevkleri olduğunu keşfettiler.

Karnavalı organize eden çocukların konuşmaları köy halkı arasında büyük bir değişimin fitilini ateşledi. Karnaval alanındaki herkesin yüzündeki gülümsemeler, ortamda sıcak bir atmosfer yarattı. İnsanlar birbirlerine daha ilgili ve daha sıcak tavırlarla yaklaşmaya başladılar. Öyle ki evleri yan yana olan ve uzun yıllardır aynı yerde yaşayan iki komşu, o karnaval sayesinde tanışmıştı. Çocuklar birbirleriyle kaynaştıkça aslında pek çok benzer özellikleri ve zevkleri olduğunu keşfettiler.

Gülhan ARSLAN BAYRAK

Karnavaldan sonraki gün parkta oynayan onlarca çocuk büyüklerin dikkatini çekti. Evet mutluluk bulaşıcıydı ve dört farklı çocuktan diğer çocuklara, çocuklardan da büyüklere geçmişti. Bu köy artık eski köy değildi. Sanki güneş eskisinden daha parlak, gökyüzü daha mavi, ağaçlar daha yeşildi. Birbirlerine dostça ve sevgiyle bakan insanlar, doğayı da daha renkli görmeye başlamıştı. 

Doğadaki sesler de çok güzel geliyordu artık kulağa, Çocukların birlikte oynarken çıkardıkları şen kahkaha sesleri, kuşların cıvıltısı, rüzgarın uğultusu, suların şırıltısı uyumlu bir melodiye dönüşmüştü. Her şey çok güzeldi. Ta ki......

Nadire DEMİR

The day after the carnival, dozens of children playing in the park caught the attention of the adults. Yes, happiness was contagious, and it had spread from four different children to the others, and from the children to the grown-ups. This village was no longer the same old village. It was as if the sun shone brighter than before, the sky was bluer, and the trees were greener. People looking at each other with friendliness and love had begun to see nature in more vibrant colors too.

.  .

The sounds of nature now sounded so beautiful to the ear. The joyful laughter of children playing together, the chirping of birds, the rustling of the wind, and the murmuring of water had all blended into a harmonious melody. Everything was so wonderful. Until....

Nadire DEMİR

Mercan ÜLGER

Ancak her şey bu kadar güzel giderken, parkta oynayan çocuklardan biri olan 

 Ahmet, farklı olduğu için alay edilmeye başlandı. Ayakkabıları eskiydi, konuşması biraz

 farklıydı ve seyahatten ayrılıyordu. Başta birkaç çocuk sadece fısıldayarak dalgalanarak geçti,

 sonra bu alaylar oyun sırasında süreç sonuna gelmemeye dönüştü. Ahmet sustu, gözleri

 doldu ama kimse fark etmedi.

O sırada dört arkadaş, yani karnavalı organize eden çocuklar, parkta durumu fark etti. Hemen 

oyunu durdurdular ve herkesin dikkatini Ahmet'e çevirdiler. “Biz birlikte gülmeyi, birlikte 

çalmayı öğrendiklerini,” dedi içlerinden biri. “Şimdi aynı birlikle, kimsenin dışlanmadığı bir 

oyun kurabiliriz.”

Bu sözleri düşündürdü. Bir anda utanan yüzler, başlarını eğen gözler oldu. İçlerinden biri 

Ahmet'in yanından gidip özür diledi. Daha sonra diğerleri de ona katıldı. Ahmet'in içinde 

küçük bir gülümseme belirdi. O an, gerçek dostluğun sadece birlikte gülmek değil, aynı zamanda 

birlikte iyileşmek olduğunu fark ettiler.

Mercan ÜLGER

However, while everything was going so well, Ahmet, one of the children playing in the park, started to be made fun of because he was different. His shoes were old, his speech was a little different, and he was leaving the trip. At first, a few children just whispered and teased, then this teasing turned into not reaching the end of the process during the game. Ahmet fell silent, his eyes filled with tears, but no one noticed. At that moment, the four friends, the children who organized the carnival, noticed the situation in the park. They immediately stopped the game and turned everyone's attention to Ahmet. "We learned to laugh together, to play together," said one of them. "Now, with the same unity, we can create a game where no one is excluded." These words made me think. Suddenly, there were embarrassed faces, eyes bowing their heads. One of them went to Ahmet and apologized. Then the others joined him. A small smile appeared inside Ahmet. At that moment, they realized that real friendship is not only laughing together, but also healing together.

Mehmet AYYORGUN

Ahmet, uzatılan eli tutarken gözlerindeki hüzün hafifledi. Oyun yeniden başladı ama bu kez farklıydı. Çocuklar onu aralarına almış, birlikte gülüp oynamışlardı. Oyun bitince dört arkadaş yanına geldi. En uzun boylu olan, “Karnaval için bir sürprizimiz var. Yardımına ihtiyacımız var,” dedi. Ahmet şaşırdı ama gülümsedi. “Ben mi?” dedi utangaçça. Diğer çocuk, “Senin hikâyen bu karnavala çok yakışır,” diye ekledi.Ertesi gün hazırlıklara Ahmet de katıldı. Görevi, küçük sahnede yaşadıklarını anlatmaktı. Hikâyeyi birlikte yazıp prova yaptılar. Karnaval günü park rengârenk, kalabalık ve neşeliydi. Ahmet sahneye çıktığında herkes sustu. O, gözlerindeki parıltıyla kendi hikâyesini anlattı.Hikâye bittiğinde park alkışlarla inledi. Ahmet bu kez gururla eğildi. Arkadaşları gülümsüyordu. O an herkes anladı: Bu karnaval sadece bir eğlence değil, bir kalbin nasıl onarıldığının da hikâyesiydi. Artık Ahmet sadece “köyün dışından gelen çocuk” değil, herkesin kalbinde iz bırakan bir kahramandı.

Mehmet AYYORGUN

Ahmet's eyes softened as he held the outstretched hand. The game started again, but this time it was different. The children had placed him between them, laughing and playing together. When the game was over, he came to the four friends. The tallest one said, "We have a surprise for the carnival. Someone is here to help you." Ahmet was surprised but not surprised. "Me?" he said shyly. The other boy added, "Your story would be perfect for this carnival."Ahmet also joined the preparations the next day. His job was to tell what he had experienced on the small stage. They wrote the story together and rehearsed it. On the day of the carnival, the park was colorful, crowded and cheerful. Whenever Ahmet saw everyone, everyone would silence the stage. He told his own stories with the signs in his eyes.The story ended and the park resounded with applause. This time Ahmet bowed proudly. His friends were smiling. At that moment, everyone knew: This carnival was not just about entertainment, it was also the story of how a heart is mended. Ahmet was no longer just a “boy from outside the village”, but a hero who left his mark on everyone.