Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα τόπο,

όχι και τόσο μακρινό,

μια τάξη με παιδιά διάβαζε ιστορίες,

του δάσους εμπειρίες.

Ένα ταξίδι άρχισε μαγικό 

στα μονοπάτια των βουνών 

με χάρτη και οδηγό ήρωες παραμυθιών!

Ανάμεσα στις φτέρες

και σε ένα φύλλο αγριοφράουλας,

να σου .....ο Τρυφεράκανθος.

Γεμάτη ήταν η μουσούδα του,

κόκκινη και ευωδιαστή.

Χαρούμενος ήταν  τώρα,

που οι φίλοι του τον είχαν αποδεχτεί.

Αεράκι φύσηξε δροσερό ,άνοιξη θαρρώ

κι η οξιά μας η φουντωτή

χόρευε χαρούμενη, στην αύρα την πρωινή .

Είχε κοντά της τη Βάγια , το σοφό πουλί, όταν  ξάφνου είδαν μπροστά τους να  ΄έρχεται 

μια αρκουδίτσα ντροπαλή.

Γεια σας !Φίλοι μου καλοί.

Πεινάω, μα το παιδάκι μου ο Πούντο, πιο πολύ!

Πάρε μια αγριοφράουλα για αρχή ,

είπε ο τρυφεράκανθος,

μα θα σου δείξουμε εμείς,

που θα βρεις τροφή πολύ!

Πάρε το μονοπάτι ανάμεσα

από τα έλατα με τα φουντωτά κλαδιά, διέσχισε τις αγριοκαστανιές

και όταν βρεις το λυπημένο κυπαρίσσι

ρώτα το και θα σου πει.

Γεια!

Παίρνει η Μαριγούλα από το χέρι

το μικρό της Πούντο και ξεκινά.

Βλέπει πεύκα ευωδιαστά ,

λεύκες με φωλιές πουλιών ,

σκίουροι και τρυποκάρυδοι να ροκανίζουν

και ανάμεσα από φυλλωσιές ζαρκάδια

κρύφτηκαν στη στιγμή ,μάλλον  από ντροπή!

Η Μαριγούλα μας ήταν καλή , δεν ήθελε να κάνει κακό ,όμως ελάφια και λαγοί δεν το γνώριζαν αυτό! Μόνο ο λύκος της είπε ένα γεια

και πως προχωρά σωστά.