Bu hikaye kitabı eTwinning -eko STEM projesinin hikaye oluşturma çalışmasıdır.

ecoSTEM Hikaye Yazma Etkinliği

İKLİM

İKLİM

1-SEKİNE HÜSEYNOVA

2-GÜLSEN METİN

3-SAFİYE GÜVEN

4-KÜBRA KUZU JAFARİ

5-DİLEK ÇELİK

Okulun zili kulakları çınlatırcasına son kez çalarken öğrenciler coşku içinde dağılmaya başladı.Her biri yaz tatilinde yapacağı eğlenceli aktiviteler için heyecanlıydı.Ceylanda karnesini almış sevinç,heyecan ve merakla eve doğru koşmaya başladı..Karne demek onun için köye gidişin biletiydi.

Ceylan babasının memur olmasından dolayı annesi,babası ve kardeşiyle büyük bir şehirde,taş binalar arasında yaşamak zorundaydı.Yüksek binalar,araba gürültüsü,hava kirliliği ve insanların duyarsız davranışları sonucunda oluşan çevre kirliliğinin bir parçası olmaktan dolayı memnun değildi.

10 yaşında olmasına rağmen çevre ve dünya iklimi hakkında çok fazla birkimine sahip olmuştu. Öğrendiklerini çevresiyle paylaşmak için çabalıyor ama bunun da yeterli olmadığını biliyordu.Daha etkili ve dikkat çekici bir paylaşımda bulunmalıydı. Dünyanın dengesinin insanların yanlış uygulamalarının sonucunda değiştiğiniinsanlara iyice anlatmalıydı.

Telefonun sesi evde yankılandığında annesi koşarcasına açtı.Dayısı arıyordu.Kardeşiyle telefona doğru atıldılar.Dayısı Mustafa Kemal arıyordu.Ne zaman köye geleceklerini soruyordu.Annesi haftasonu gideceklerini söylediğinde Ceylan sabırsızlanmaya başladı.

Köy demek nefes almak demekti onun için.Çiçekler,kuşların cıvıltısı,domates tarlası,kiraz ağacına tırmanmak,ağaçtan meyve yiyebilmek için sabırsızlanıyordu.

Hayaller içinde uykuya daldı.Uyandığında aklına dayısının söylediği bir şey takıldı.Dayısı “Ceylancığım ekinlerimiz artık eskisi gibi verimli değil.İklimlerdeki değişiklik ürün hasadımızı olumsuz etkiliyor.Ürünler ya yanıyor ya da gelişmiyor.Belki de bu sene ürün hasadı yapamayacağımız için hem biz hem de diğer insanlar için açlıklar yaşanacak.” Olamazdı,olmamalıydı.İnsanlar nasıl farkında olmazdı.Belki de bu sene kiraz ağacına tırmanıp dalında kirazları yiyip kulaklarına küpe yapamayacaktı.Tüm bu karamsarlık ve endişeyle köylerine doğru yola çıktılar.

Köye gittiğinde aslında her şey ilk başta çok normal görünüyordu. Köydeki evleri tüm güzelliği ile karşısındaydı. Köyde nefes aldığını hissediyor gibiydi Ceylan. Dayısı abartmıştı her şey yerli yerindeydi. Güneş hala sımsıcaktı. Ve ağaçlar, onlar da yerindeydi. Evet bu yıl biraz az meyve vermiş gibilerdi ama olurdu öyle şeyler. Temiz havayı çeke çeke köyü geziyor ve ne kadar mutlu olduğunu düşünüyordu. Keşke okulları da böyle kocaman ağaçların olduğu büyük bir bahçenin içinde olsaydı diye düşündü Ceylan. O zaman çocuklar okulu çok daha fazla severlerdi. Ağaçlar ve doğa insanı gerçekten çok mutlu ediyordu. Köyde ağaçların arasından yavaş yavaş yürürken köy çeşmesinin yanına geldi. Çeşmeden çok az su akıyordu, halbuki çocukluğunda bu çeşmede su çok kuvvetli akardı. Acaba borusu mu tıkanmıştı?