Merhabalar,

Ben Nilay Sertel Şehit Hamza Çavuş İlkokulunda 4.sınıf öğretmeniyim.İnsan her gün bir şeyler öğreniyor ve hayatın öyle bir dengesi var ki siz isteseniz de istemeseniz de devam ediyor.Dengeli bir hayat ise işimize,kendimize,ailemize hatta hiç tanımadığımız insanlara zaman ayırdığımız,bütün bu alanlarda başarılı ilişkiler yaşadığımız bir hayattır.Hayatımızda bu dengeyi sağlamanın yollarını doğayla,sporla,sağlıkla,değerlerimizle,çevre bilinciyle çizen böyle bir projede öğrencilerimle yer almaktan çok mutluyum.

     Uzak ülkelerin birinde,belki parlak yıldızlar üstünde gökyüzünde, belki denizlerle kucaklaşan yeryüzünde bir büyülü orman varmış.Bu ormanın adı İyilik Ormanıymış.Bu ormanda rüzgardan bile hızlı uçan rengarenk kuşlar,insanlarla dost hayvanlar,dünyadaki her bilmeceyi fısıldayan ağaçlar,Kazdıkça altın çıkan bereketli topraklar varmış.Suları şerbet gibi tatlı,meyveleri lezzetli mi lezzetliymiş.Bu eşsiz güzellikte ormanın yerini bilen yokmuş ama arayan çokmuş.Bu ormana sadece kötüler giremez, ormana giren iyilerin ise tüm dilekleri gerçekleşirmiş.

Bu iyilik ormanının bir de koruyucusu varmış. Bu koruyucu Mitza adında bir iyilik perisiymiş. Mitza o kadar güzelmiş ki ormandaki rengarenk kelebekler, ağaçlar, hayvanlar ona hayranmış. Mitza  her sabah erken kalkar, ormanı dolaşır ve ormandaki canlılarla şarkılar söyler, dans eder, oyunlar oynarmış. Ormanda herkes çok mutluymuş. Çünkü Mitza ormanı korumakla kalmaz ormanın bütün canlılarının sıkıntılarıyla da ilgilenirmiş. Herkesin yardımına koşarmış.

Mitza, bir gün iyilik ormanında dolaşırken çok ilginç bir ses duymuş. Bu ses çok uzaklardan geliyormuş. Sese doğru yaklaştıkça endişelenmiş ve o anda ses birden kesilmiş. Ses kesilmiş kesilmesine ama Mitza yine de sesin kimden ve nereden geldiğini çok merak ediyormuş. Aramaya devam ederken, daha önce görmediği kocaman bir çukur ile karşılaşmış. Bu çukur o kadar büyükmüş ki, acaba nasıl açıldı buraya diye düşünmüş. Çukura yaklaşmış, biraz daha yaklaşmış. Bir de ne görsün tıpkı kendisine benzeyen bir başka peri. Mitza oracıkta donakalmış. Çünkü ormandaki tek perinin kendisi olduğunu düşünüyormuş.

Mitza bu duruma hem çok şaşırmış hem de çok sevinmiş.Çünkü ormanda çiçekler,kuşlar,kelebekler ve ağaçlarla ne kadar güzel vakit geçirse de bazen kendini yalnız hissediyormuş.Kendisi gibi bir periyle birlikte neler yapabileceklerini hayal etmeye başlamış.Birlikte yapabilecekleri nefes egzersizlerini,yoga çalışmalarını ve ormandaki canlılara birlikte nasıl iyilikler yapacaklarını düşünmek onu çok heyecanlandırmış ama öncelikle peri arkadaşını bu çukurdan nasıl çıkaracağını bulması gerektiğini farketmiş.

¨Haydi¨  demiş Mitza. ¨Gözlerimizi kapatalım ve rahatlamaya çalışalım.¨  Çünkü biliyormuş ki vücudu rahatlayınca aklı daha iyi çalışacak ve ordan kurtulmanın bir yolunu bulacaklardı. Bir süre sessizce gözleri kapalı beklemişler. Sonra birden bire vücutlarından ışıklar saçılmaya başlamış. İkisi de gözlerini açamamışlar ama içlerinden gelen enerjiyi fark etmişler. Diğer peri:

-Neler oluyor bize? Korkuyorum!

Mitza:

-Korkmana gerek yok. Vücudumuzda var olan enerjimizi ortaya çıkarttık. Şimdi o bize yol gösterecek ve bu çukurdan çıkacağız.Hazır mısın? diyerek gülümsemiş.