Filiz ŞENER / Sincan Şehit Abdullah Büyüksoy Bilim Ve Sanat Merkezi 

Guzel bir yaz günüydü. Dışarıdan güneşin sihrine kapılmış küçük çocuklarla ağaçların gölgesinde oynayan kuşların sesi geliyordu. Yaşlı kadın içinde bir yerde bu seslere eşlik edebilecek bir neşe aradı. Eski evinin gıcırdayan yer döşemeleri üzerinde bir kaç yavaş adım attı. Çocuk seslerini ne çok özlemiş olduğunu hatırladı. Bir an tebessüm etti. Okul bahçesinde nöbet tutarken koşuşturan çocukların birbirine karışan heyecanlı sesleri çınladı uzaktan bir yerlerden. Koşturup dururken kızarmış yüzleri ile ciddiyet içinde oynadıkları oyunları anımsadı. Evin giriş holündeki eski ayna karşıladı onu bu düşüncelerdeyken. Aynanın karşısında bir an durakladı...

Saliha BOZ / Payende Topçuoğlu Kız Anadolu İmam Hatip Lisesi

Karşısında duran yaşlı kadının göz bebeklerinde mesleğindeki ilk gününün heyecanı canlanıyordu. Hala o ana meftundu, unutmuyor, hasretle yad ediyordu. Küçük bir kasabanın tek öğretmeniydi. Okulun hem öğretmeni hem müdürü görevlisi her şeyiydi. Öğrencilerinin ise annesi, babası yeri  geldiğinde oyun arkadaşlarıydı. Okulun kapısından içeri girdiğinde çok heyecanlıydı. Bu mesleği seçerken tek isteği minik yüreklere dokunmak, sevgi dolu, ahlaklı-idealist nesiller yetiştirmekti. Ve bunun için kendini adamaya hazırdı. 

Bahçeden gelen sesler  dikkatini çekti ve o yöne doğru adımlarını sıklaştırdı.Cıvıl cıvıl sesler geliyordu ve bu sesler sanki kalbinde atıyordu. Yüzüne tebessüm daha şimdiden yayılmıştı ki karşısında gördüğü bu manzara "iyi ki.." dedirtti. "İyi ki Öğretmenim."

Gülcan KAPLAN / Sincik Anadolu İmam Hatip Lisesi

Çocuk seslerinden oluşan doğal ezgi karşısında heyecanı gözlerine yansıdı. Bütün Eğitim Fakültesi  hayatı boyunca  bu anın hayaliyle yaşadı. Bu hayalle okula ilk adımını attı ve şimdi o minik yürekler tam karşısında, sevinçle , neşeyle, mutlulukla okul bahçesinde oynuyordu. Gözlerindeki ışıltı yüreğini aydınlattı. Oyundan bir an kafasını kaldırıp , kapıda öğretmenlerini gören çocuklardan al yanaklı , sarı saçlı ,okulun en afacanı ama yüreği kocamanı olanı Mehmet ;

-Öğretmenimmmm...Diye bir çığlık attı. 

O an herkes oyunu bırakıp kapıda yeni gördükleri öğretmenlerine doğru bakışlarını çevirdi. Gözlerindeki gülüş yüzüne yayılan öğretmeni gören çocuklar şaşkınlıktan kurtulup öğretmenlerine doğru sevinçle koştu.

Engin OSKAY / Arsin Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi

Öğretmenleri büyük bir sevinçle kollarını iki yana açtı. Bütün çocuklar sarılıp hep beraber yere düştüler. Bir kahkaha koptu aralarında. İşte böyle güzel bir anıyla başladı ilk öğretmenliği zaman geçtikçe öyle güzel anılar biriktiriyordu ki çocuklarıyla bazen bunun bir hayal olduğunu düşünüyordu. Ancak hayallerde bu kadar güzel olabilirdi yaşadıkları .

 Her gün iyi ki öğretmen olmuşum diye şükürler ediyordu. Çocuklara yeni oyunlar öğretiyor onlardan yeni oyunlar öğreniyordu. Bir gün hep beraber yakan top oynarken top bir öğrencinin yüzüne geldi ağlamaya başladı o an öğretmenin canı en az o çocuk kadar yandı . Koşup sarıldı bir şeyi var mı diye baktı. Çocuk öğretmenin bu kadar büyük bir şefkatle sarılmasından olsa gerek acısını unutup öğretmenine gülümsedi. İşte o an öğretmeni de gülümsedi ve içinden iyi ki öğretmen olmuşum dedi iyi ki .

 Ayşegül KAYALAR / Şerife Bacı Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi

Günler birbirini kovaladı ve işte o anılarla birlikte aynanın karşısında yapayalnızdı. Yaşlı kadın aynanın karşısında anılara dalmışken birden kapı çaldı. 

Kapıyı açtığında karşısında birkaç kadın ve erkek gördü. Uzun uzun karşısındakilere baktı. Bir yerden hatırlıyordu bu yüzleri.  Karşısındakilerin gözlerine dikkatlice baktı ve baktıkça kalbi hızla atmaya ve elleri heyecandan titremeye başladı. Karşısındakiler eski öğrencileriydi ellerinde ki çiçekleri öğretmenlerine uzatarak kendilerini tanıttılar. Yaşlı kadın heyecan ve mutlulukla ne diyeceğini şaşırmış bir halde kalakaldı.

Kısa süren şaşkınlıktan  sonra yaşlı kadın onları içeri davet etti fakat öğrencileri onun için bir sürpriz hazırlamışlardı. Bunun için hep beraber merdivenlerden ağır ağır aşağıya indiler. Kapıdan ilk çıkan yaşlı kadın oldu. Karşısında bir zamanlar hayatına dokunduğu  o minicik kalpler,ellerinde en sevdiği çiçeklerle onu bekliyorlardı ve işte o an öğretmen olduğuna bir kez daha şükretti.

Fatime Vatandaş SARI / Valide Sultan Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi

İşte o an diyebileceğimiz an...biraz hüzün, biraz da görevini yapmış bir eğitimcinin iç sesiydi belki konuşamaması. Gözlerinden yaşlar süzülürken, dudakları titriyor, kelimeler boğazında düğümleniyor, karşısındaki güzelliklere sadece heyecanla bakmaktan başka birşey yapamıyordu. İçlerindeki takım elbiseli genç bir adam öğretmenine yaklaşarak  "iyiki öğretmenim olmuşsunuz," dedi ve şunları ekledi. " Öğretmenim daha çocuktuk belki, belkide çok şeyi net hatırlamıyor da olabiliriz, ancak tek bir şeyi unutmam mümkün değil. Maddi anlamda sıkıntıda olan bir ailenin 4. çocuğu idim. Siz bana çok yardımcı oldunuz. Hatta arkadaşlarımın içerisinde yaşadığım zorlukları hiç bir şekilde hissettirmediniz, bilakis beni tamamladınız. Öğütleriniz ve yol gösteren tavrınız bu noktalara gelmemde ışığım oldu.  Şu anda hayatımda en çok istediğim mesleği yapıyorum. Size minnettarım." dedi.  

Bektaş SARI / Yeşilovacık Çok Programlı Lisesi

Yanındaki diğer arkadaşlar merakla öğretmenlerinin ağzından çıkacak kelimelere dikkat kesilmiş iken, o arada öğretmenleri eski öğrencilerini içeri davet etti. Takım elbiseli bu genç adam arkadaşlarıyla  içeri girerken öğretmenlerine aldıkları hediyeyi duvara astı. "Size alabileceğimiz, baktıkça güzel hatıraları hep gülen gözlerinizde, tatlı bir tebessümle bizi anabileceğiniz bir ayna aldık ve baktıkça o güzel yüzünüze bizi anın istedik." Duygular akan bir sel misali olmuştu. Odanın içerisinde tatlı bir heyecan yaratmıştı. Artık kelimelerin bittiği, sadece sessizliğin sesine kulak veren öğrenciler ve öğretmenleri yıllar sonra bir arada olmanın vermiş olduğu mutlulukla, anılarını anlatmaya başladılar. 

Nubar QURBANOVA / Balaken, 2 nomreli tam orta mekteb

Öğrenciler anılarını anlatırken sanki okul zamanlarına geri dönermiş gibi mutluydular. Aslında zaman nekadar da çabuk geçiyir dediler öğrenciler. keşke birde o zamanlara geri dönme şansımız olsa da o anları yeniden yaşasak. Belki okul günlerimizin deyerini daha iyi bilirdik dediler. Daha çok çalışırdık ,öğretmenlerimizi daha iyi anlardık. Siz bize gelecek verdiniz , siz bizim elimizden tutarak okuma yazma öğrettiniz. Öğrenciler heyecanla durmadan konuşmak istiyorlardı, anlattıkça sözlerin ardı kesilmiyordu. Öğrencilerini dikkatle dinleyen öğretmen yeniden okul günlerine dönmüşdü sanki.